آگاهی( حضور ) در لحظه چیست؟

آگاهی در لحظه: روزی شاهزاده خانمی از خواستگارانش دعوت کرد در مسابقه ای شرکت نمایند تا شاهزاده از میان آنان همسر مناسب و دلخواه خود را برگزیند. عده ای از جوانان شهر به قصر شاهزاده آمدند تا در مسابقه شرکت کنند.شاهزاده خانم توضیح داد که زمانیکه همه وارد اتاق من می شوید با دقت به همه چیز نگاه کنید و بعد از  بیرون رفتن از اتاق لیستی از آنچه که دیده اید را روی کاغذ بنویسید. بر اساس نوشته های شما من همسرم را انتخاب خواهم کرد. همه خواستگاران تندتند به همه جا نگاه می کردند و سعی می کردند موارد بیشتری را دیده و به خاطر بسپارند سپس با سرعت شروع به نوشتن کردند. بعد از بررسی نوشته ها به یک برگه متفاوت برخوردند که در آن نوشته شده بود شاهزاده خانم من آنقدر محو تماشای صورت زیبای شما بودم که هیچ چجیز دیگر را ندیدم و در آزمون شما مردود شدم. متاسفم.

شاهزاده خانم همان برگه را انتخاب کرد و نویسنده همان برگه را به همسری برگزید و گفت تو تنها کسی بودی که به خود من توجه داشتی. برنده مسابقه تنها کسی بود که آگاهانه در لحضه حضور داشت.

توجه کردید زمانیکه کودکان مشغول بازی هستند با تمام وجودشان بازی می کنند. تماشاگران مسابقات ورزشی و فوتبال معمولا چیز دیگری را نمی شنود یا نمی بینند چون غرق در تماشای فوتبال هستند.

طبیعت گردها آنقدر مجذوب تماشای طبیعت و زیباییهای آن هستند که متوجه گذر زمان نمیشوند و همسر عزیز من در حال پرنده نگری آنچنان غرق در تماشای نوع پرواز وبال و منقار پرندگان می شود که خود را هم نمی شناسد.

حتما این داستان را شنیده اید: در یکی از جنگ ها تیری به پای حضرت علی (ع) اصابت میکند. تیر مدتی در پای امیر بود و فقط در زمانی که حضرت در حال خواندن نماز بود، توانستند تیر را از پای ایشات خارج نمایند. چرا که ایشان در آن لحظه واله و شیفته حضور در لحظه نماز بودند و توجهی به اطراف نداشتند.

اینها همه نمونه هایی از آگاهی در لحظه و حضور آگاهانه در لحظه می باشد یعنی غرق در لحظه حال شدن و فراموش کردن همه چیز دیگر. 

آگاهی در لحظه: وقتی که ما  نگرانیم، افسرده ایم، غمگینیم و یا ناراحت هستیم، شروع به پرخوری می کنیم زیرا خیلی عصبانی هستیم، دوست داریم فریاد بکشیم اما چون نمیتوانیم، برای سرکوب کردن احساس عصبانیت خود، جور دیگری خود را سرگرم میکنیم و این حسمان را با پرخوری سرکوب میکنیم. زمانیکه در گیر مشاجرات خانوادگی هستیم برای رهایی از درگیری خود را سرگرم کار میکنیم، تند تند کانال های تلویزیون را عوض میکنیم، مدام تنقلات، پفک و تخمه میخوریم و سعی میکنیم خود را از آن حس به دور کنیم. در واقع میخواهیم خود را از نگرانی آن لحطه دور نگهداریم.

یکی از راههای بودن در لحطه این هست که از احساس مان فرار نکنیم. اگر لازم است باید گریه کنیم یا بلندبلند بخندیم یا به کنج خلوتی رفته و فریاد بزنیم. باید به احساسمان فرصت بروز بدهیم و غم و شادی و خشم و رضایت خود را پنهان نکنیم و آنها را تحت کنترل خود در نیآوریم.

آفات ناشی از عدم آگاهی در لحظه

چنانچه احساساتمان را مخفی نگه داریم، جمع میشود و یکباره سرریز می کند. چنانچه احساس خود را مخفی نگه داریم، چنان فشاری به روح و روانمان وارد می آوریم که از تعادل خارج می شویم و دچار بیماری هایی مانند افسردگی، اضطراب خواهیم شد. نباید از بروز احساساتمان فرار کنیم.

در بسیاری از مشاجرات خانوادگی و کاری غالبا موضوع اصلی بحث چیز دیگری است و چون بسیاری از صحبت هاب لازم به موقع گفته نشده، در این مشاجره به صورت خشم و متلک یا تیکه اندازی بروز پیدا می کند.

در صورتیکه اگر به تکنیک آگاهی در لحظه عمل کنیم و به هر موضوعی در جایگاه خودش بپردازیم و احساسات لازم را به موقع بروز دهیم حرف های نگفته باقی نمی ماند که در جای دیگری مشکلات دیگری ایجاد نماید.

عدم زندگی در لحظه و شتابان زندگی کردن، باعث میشود که زود به پایان برسیم. همه چیز را تند تمام کنیم. با شتاب غذا  می پزیم، با شتاب ت غذا بخوریم. در حالیکه اگر با تمرکز می توانیم از غذاخوردنمان بسیار لذت ببریم.

با شتاب به سفر می رویم و با شتاب تر خود را به مقصد می رسانیم، در حالیکه می توانیم از مسیر سفر ، بهره بیشتری ببریم و از تماشای زیباییهای آن لذت ببریم.

با آگاهی در لحطه تجربه ها و عبرت های بسیاری بر ما آشکار خواهد شد.

به کائنات نگاه کنیم و از آنها پند بگیریم و همانند آنها عمل کنیم.، کائنات آرام و آهنگین عمل می کنند و هر چیز را در جای خود اجرا می کنند و در لحظه حضور دارند. بیشتر استرس های ما ناشی از این حس است که وقت کافی برای به نتیجه رساندن کارهایمان نداریم.برای دوری از استرس ها چه باید بکنیم؟ برای حضور در لحظه،برای بودن در لحظه چه باید بکنیم؟

راه چاره چیست؟

باید در ضمن داشتن هدف و برنامه ریزی، در لحظه زندگی کنیم و از موقعیت و جایگاهی که در آن قرار داریم و کاری که در حال انجامش هستیم، بیشترین لذت را ببریم. زمان آن فرارسیده که نگرانی و استرس و خشم و کینه را از خود دور کنیم.

اگر قدرت بخشیدن بدی ها را نداریم یعنی در گذشته زندگی می کنیم و اگر دچار استرس و اضطراب هستیم یعنی در آینده سیر می کنیم و در هر دو حالت بازنده ایم. زیرا لحظات حال و اکنون خود را فدای گذشته و آینده می کنیم.

خداوند در آیه 62 سوره یونس می فرمایند:( الا ان الاولیاءالله لاخوف علیهم و لا هم یحزنون) آگاه باشید که دوستان خدا هرگز هیچ ترسی (از حوادث آینده عالم) و هیچ حسرت و اندوهی (از وقایع گذشته جهان) در دل آنها نیست.

"از بودا پرسیدند شما و دوستانتان چه کار می کنید؟

بودا جواب داد: راه می رویم، غذا می خوریم و عبادت می کنیم.

گفتند این را همه انجام میدهند.

بودا جواب داد: ما وقتی راه می رویم آگاهانه راه می رویم، وقتی غذا می خوریم آگاهانه غذا می خوریم و وقتی عبادت می کنیم با آگاهی کامل عبادت می کنیم."

ما انسانها در بسیاری از لحظات خودمان را در گذشته یا آینده غرق می کنیم ولی لازم است با ذهنی آگاه در لحظه زندگی کنیم و از آن لذت ببریم.

حسن ختام مطلب، کلامی زیبا از حضرت امیر (ع) است که می فرمایند:

" آنچه که گذشته تمام شده است و آنچه که مربوط به آینده است هنوز نیامده است، پس این لحظه را که بین عدم و نیستی است غنیمت شمار."

معصومه مهرعلی مدرس و مشاور قانون جذب

               09024447135

     تلگرام: razeparvareshafkar@